Feminizm prowincjonalny

Spis treści

  1. Miejsce spotkania
  2. Co nowego?
  3. Szczegóły spotkania
  4. Ruch feministyczny na prowincji
  5. Panelistki

Зміст

  1. Провінціальний фемінізм
  2. Панелісти

Miejsce

Na trzeci panel Feminatywy Polsko-Ukraińskiej zapraszamy do ogrodów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Podczas panelu porozmawiamy z aktywistkami z Polski i Ukrainy –wszechstronnymi kobietami, które podejmują działania feministyczne w małych miejscowościach, są animatorkami lokalnego życia kulturalnego, angażują się w sprawy społeczne i polityczne, wsłuchują w potrzeby kobiet spoza wielkomiejskiej „bańki” i wprowadzają lokalne herstorie do szerszej świadomości. 

Co nowego?

W tym roku dosłownie zasiądziemy przy wspólnym, polsko-ukraińskim stole, druga edycja festiwalu odbędzie się bowiem w formule hybrydowej – stacjonarnie i online. Z naszymi gościniami spotkamy się w różnych miejscach we Wrocławiu: na tarasie Concordii (Wyspa Słodowa), na dziedzińcu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich oraz Arsenału Miejskiego, a także w Mediatece, a wszystkie panele będą transmitowane w mediach społecznościowych Feminatywy oraz jej partnerek i partnerów w języku polskim i ukraińskim.

Na wszystkie panele w ramach festiwalu wstęp jest bezpłatny, ale należy zgłosić swój udział wypełniając formularz dostępny poniżej.

Szczegóły spotkania

Ikona Termin: 3.09 2021, godz. 18:00
Ikona Miejsce: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ul. Szewska 37, Wrocław / dziedziniec
Ikona Temat spotkania: Feminizm prowincjonalny
Ikona Wstęp: bezpłatny, obowiązują zapisy przez formularz znajdujący się poniżej.

Ruch feministyczny na prowincji

Słowo feministka dla wielu osób wciąż kojarzy się negatywnie i utożsamiane jest z wykształconą kobietą z dużego miasta, odklejoną od spraw i problemów reszty kobiet. W dyskursie publicznym nadal silny jest stereotyp zacofanej prowincji skonfrontowanej z progresywną metropolią. Ubiegłoroczne strajki kobiet pokazały jednak, że podział na miejskie feministki i prowincjonalne tradycjonalistki jest nieprawdziwy i krzywdzący. Kobiety z małych miasteczek i wsi brały udział w protestach w obronie swoich praw reprodukcyjnych i prawa do samostanowienia, były widoczne w przetaczającej się przez Polskę fali kobiecego buntu. Okazało się, że ruch feministyczny to nie wielkomiejski jednorodny twór, ale żywy organizm mieszczący w sobie wiele perspektyw, doświadczeń, kobiet pochodzących z różnych grup społecznych i o różnych poglądach. Ile feminizmów mamy dzisiaj w Polsce i w Ukrainie? Czy ten wielkomiejski różni się znacząco od feminizmu w mniejszych miejscowościach? Jak wygląda dziś świadomość feministyczna poza „centrum”? 

Panelistki

  • Natalia Serbyn UA – polityczka, aktywistka, wolontariuszka, blogerka.
  • Katarzyna Szota-Eksner PL joginka (prowadzi szkołę jogi Yogasana www.yogasana.pl), organizatorka wielu kobiecych wyjazdów i warsztatów w całej Polsce i na świecie, aktywistka i społeczniczka.
  • Hałyna Kruk PL – poetka i tłumaczka. Urodziła się i mieszka we Lwowie. Studiowała filologię ukraińską na Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie, tam też obroniła doktorat i obecnie wykłada literaturę światową.
  • Danuta Wawrowska PL – adwokatka i aktywistka, członkini Zespołu ds. Kobiet przy Naczelnej Radzie Adwokackiej oraz Zespołu ds. Kobiet przy Marszałku Województwa Pomorskiego, od 2018 r.
  • rozmowę poprowadzi Katarzyna Lubiniecka-Różyło – dziennikarka, działaczka społeczna, feministka, nauczycielka akademicka, członkini Stowarzyszenia Dolnośląski Kongres Kobiet i Wrocławskiej Rady Kobiet przy Prezydencie Wrocławia, wicepełnomocniczka ogólnopolskiego Kongresu Kobiet na Wrocław, rzeczniczka pełnego równouprawnienia kobiet i mężczyzn.

Natalia Serbyn

Osoba publiczna, wolontariuszka, blogerka, polityczka. Pochodzi z Iwano-Frankowska, gdzie od wielu lat działa na polu społecznym i politycznym, m.in. jest jedną z organizatorek Euromajdanu w tym mieście, współzałożycielką i koordynatorką inicjatywy „Poranieni SOS” pomagającej żołnierzom wracającym z wojny w Donbasie, koordynatorką projektu charytatywnego „Dzieci pomagają dzieciom” dającego wsparcie rodzinom ofiar we wschodniej Ukrainie, a także koordynatorką projektu „Nowe życie w nowych warunkach” – inicjatywy publicznej na rzecz praw kobiet podczas porodu i reformy szpitali położniczych. Jako autorka bloga „Kurs” zajmowała się śledztwem w sprawie korupcji. Była kandydatką na burmistrza Iwano-Frankowska z ramienia Ukraińskiej Partii Galicyjskiej. Wspierała powstanie wspólnoty odpowiedzialnego biznesu podczas kryzysu wywołanego pandemią COVID-19. Jedną z jej pasji jest wolontariat – obecnie jest wolontariuszką organizacji charytatywnej „Dom” wspierającej potrzebujących.

Natalia Serbyn

Katarzyna Szota-Eksner

 Joginka (prowadzi szkołę jogi Yogasana www.yogasana.pl), organizatorka wielu kobiecych wyjazdów i warsztatów w całej Polsce i na świecie, aktywistka i społeczniczka. Pracuje z kobietami w każdym wieku. Prowadziła zajęcia dla seniorek i Uniwersytetu Trzeciego Wieku, jak również dla osób z niepełnosprawnościami. Współtworzy gliwicki Klub Książki Kobiecej. Prowadzi autorską rubrykę Be Woman w Magazynie Be. Twórczyni projektu Kino Kobiet z Pyskowic oraz herstorycznego projektu Poznam Panią z Pyskowic. Członkini grupy i współzałożycielka „Nic o Nas Bez Nas. Ruch Kobiecy Gliwice i Pyskowice”. W tym roku rozpoczęła studia psychoterapeutyczne w nurcie Gestalt. Jak Polska długa i szeroka namawia kobiety do szukania (mimo wszystko!) siły w sobie. Spisuje herstorie kobiet z sąsiedztwa. Autorka bloga www.her-story.pl W listopadzie 2020 roku ukazała się jej pierwsza książka Her story. Herstorie silnych kobiet.

Katarzyna Szota-Eksner

Hałyna Kruk

Poetka i tłumaczka. Urodziła się i mieszka we Lwowie. Studiowała filologię ukraińską na Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie, tam też obroniła doktorat i obecnie wykłada literaturę światową. Autorka pięciu tomików poetyckich: Mandry w poszukach domu (1997), Slidy na pisku (1997), Obłyczczia poza switłynoju (2005), Spiw/isnuwannia (2013) i Dorosła (2017). W 2018 wyszedł też jej tomik „Wakacje nad Letą” w przekładzie Bohdana Zadury, a ostatnio ukazał się zbór opowiadań pt. Ktokolwiek tylko nie ja (2021) skupiony na problemach kobiecych. Napisała cztery książki dla dzieci, z których dwie: Marko mandruje dowkoła switu i Ważko buty najmenszym (2003) ukazały się w piętnastu językach. Tłumaczka m. in. wierszy Wisławy Szymborskiej, Bohdana Zadury i Kazimierza Wierzyńskiego oraz prozy Jarosława Iwaszkiewicza, Stanisława Lema i Danuty Mostwin. Jej wiersze były wielokrotnie publikowane w polskich pismach literackich, weszły też do wielu antologii m.in.: Pociąg do poezji (2011; tłum. Bohdan Zadura), Węzły, sukienki, żagle. Nowa poezja, ojczyzna i dziewczyna (2013; tłum. Artur Fryz), Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013; tłum. Aneta Kamińska). W 2003 roku jako stypendystka programu Gaude Polonia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej pod opieką publicystki i feministki Kingi Dunin zapoznała się ze środowiskiem OŚKI, uczestniczyła w różnych polskich projektach dla kobiet, m.in. w Babińcu literackim i dyskusji pt. Rewolucja kobiet (Klementyna Suchanow rozmawia z Hałyną Kruk, Maureen Freely, Katją Petrowską) podczas festiwalu ODNALEZIONE W TŁUMACZENIU (Gdańsk, 2019).

Hałyna Kruk

Danuta Wawrowska

Adwokatka i aktywistka, członkini Zespołu ds. Kobiet przy Naczelnej Radzie Adwokackiej oraz Zespołu ds. Kobiet przy Marszałku Województwa Pomorskiego, od 2018 r. Radna Sejmiku Województwa Pomorskiego. Jest przewodniczącą stowarzyszenia „Kobiecy Słupsk” i członkinią Rady Programowej Kongresu Kobiet w Warszawie. Laureatka nagrody Kryształowe Serce Radcy Prawnego w 2018 roku przyznawanej przez Krajową Radę Radców Prawnych w Warszawie za działalność pro bono, a także odznaki honorowej przyznanej w październiku 2020 roku przez Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara „Za zasługi dla ochrony praw człowieka”. Jest pomysłodawczynią i inicjatorką ogólnopolskiej akcji „Alimenty to nie prezenty”, w ramach której doprowadzono do zmiany części przepisów umożliwiających bardziej skuteczne egzekwowanie alimentów.

Organizatorka „czarnych protestów” w Słupsku w ramach Ogólnopolskiego Strajku Kobiet, a także współorganizatorka tzw. łańcuchów Światła w Słupsku. Inicjatorka podnoszenia świadomości prawnej wśród młodzieży m.in. poprzez edukację w ramach Tygodnia Konstytucyjnego w regionie Słupskim organizowanego przez stowarzyszenie prof. Hołdy,  a także uczestnicząc w projekcie „Adwokaci na Woodstocku”.

Danuta Wawrowska

Katarzyna Lubiniecka-Różyło

Dziennikarka, nauczycielka akademicka, wicepełnomocniczka ogólnopolskiego Kongresu Kobiet na Wrocław, działaczka Stowarzyszenia Dolnośląski Kongres Kobiet, członkini Wrocławskiej Rady Kobiet przy Prezydencie Wrocławia, rzeczniczka pełnego równouprawnienia kobiet i mężczyzn.

Przez 22 lata była dziennikarką i redaktorką Gazety Wyborczej we Wrocławiu. Pisała m.in. o kulturze, sprawach społecznych, gospodarce, relacjonowała procesy sądowe. W latach 2012-2019 pracowała w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego. Kierowała działem informacji i promocji Funduszy Unijnych. Należała do Grupy Sterującej ds. Informacji i Promocji Funduszy Europejskich przy Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju oraz była członkinią Grupy Sterującej ds. Realizacji Zasady Równości Szans Kobiet i Mężczyzn w Funduszach Europejskich przy Ministerstwie Inwestycji i Rozwoju. Była także koordynatorką ds. równego traktowania przy Marszałku Województwa Dolnośląskiego., gdzie m.in. doprowadziła do podpisania i wdrożenia przez marszałka Dolnego Śląska, jako pierwszego marszałka w Polsce, Karty Różnorodności. W ostatnich latach pomagała w organizacji wrocławskich Strajków Kobiet i prodemokratycznych manifestacji. Obecnie prowadzi zajęcia w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim.

Провінційий фемінізм

Слово «феміністка» для багатьох осіб досі має негативну конотацію і асоціюється з освіченою жінкою з великого міста, відірваною від справ і проблем решти жінок. У публічному дискурсі до цих пір панує стереотип відсталої провінції, протиставленої прогресивному мегаполісу. Минулорічні страйки жінок показали, однак, що поділ на міських феміністок і провінціальних традиціоналісток є неправдивим і образливим. Жінки із малих містечок і сіл брали участь в протестах на захист своїх репродукційних прав і права на самовизначення, були помітними у хвилі жіночого бунту, що прокотилася через цілу Польщу. Виявилося, що феміністичний рух – це не великоміський однорідний витвір, а живий організм, який містить в собі багато перспектив, досвідів, жінок, що походять із різних суспільних груп і дотримуються різних поглядів. Скільки фемінізмів ми маємо сьогодні в Польщі та в Україні? Чи той великоміський значно відрізняється від фемінізму в менших місцевостях? Як виглядає сьогодні феміністична свідомість поза «центром»?

Під час третьої зустрічі «Фемінативи» ми поговоримо з активістками з Польщі та України – різносторонніми жінками, які проводять феміністичну діяльність в малих місцевостях, є організаторками локального культурного життя, займаються суспільними і політичними справами, прислухаються до потреб жінок з-поза великоміської «бульбашки» і впроваджують локальні їїсторії до ширшої свідомості.

Панелісти

Наталія Сербин

громадська діячка, волонтерка, блогерка, політикиня. Походить з Івано-Франківська, де впродовж багатьох років займається громадською і політичною діяльністю. Зокрема, є однією з організаторок Євромайдану в цьому місті, співзасновницею і координаторкою ініціативи «Поранені SOS», яка допомагає бійцям, що повернулися з війни на Донбасі, координаторкою благодійного проєкту «Діти допомагають дітям», який надає підтримку родинам загиблих на сході України, а також є координаторкою проєкту «Нове життя в нових умовах» – громадської ініціативи за права жінок при народженні дитини та реформування пологових будинків. Як авторка блогу «Курс» займалася розслідуваннями про корупцію. Була кандидаткою в мери Івано-Франківська від політичної партії «Українська Галицька партія». Брала участь у створенні спільноти із підтримки відповідального бізнесу під час кризи, яку викликала пандемія Covid -19. Одним із захоплень Н. Сербин є волонтаріат. На цей момент вона є волонтеркою благодійної організації «Дім», яка підтримує нужденних.

Наталія Сербин

Катажина Шота-Екснер

викладачка йоги (керує школою йоги Yogasana – www.yogasana.pl), організаторка численних жіночих мандрівок і майстерень по цілій Польщі і на світі, активістка і громадська діячка. Працює із жінками різного віку. Проводила заняття для пенсіонерок і для Університету Третього Віку, а також для осіб з інвалідністю. Бере участь у діяльності «Клубу Жіночої Книги» в Ґлівицях. Веде авторську рубрику «Be Woman» у виданні «Be Magazyn». Творчиня проєкту «Кіно Жінок з Писковиць» та їїсторичного проєкту «Познайомлюся з Панею з Писковиць». Співзасновниця і членкиня групи «Нічого про Нас Без Нас. Жіночий Рух Глівиць і Писковиць». Цьогоріч розпочала навчання за фахом «психотерапія» зі спеціалізацією «гештальт». Переконує жінок з цілої Польщі до пошуку (попри все!) сили в собі. Записує їїсторії сусідських жінок. Авторка блогу www.her-story.pl. У листопаді 2020 р. вийшла друком її перша книжка «Her story. Herstorie silnych kobiet».

Катажина Шота-Екснер

Галина Крук

Галина Крук (1974) – поетка  і перекладачка. Народилась і живе у Львові. Закінчила філологічний факультет Львівського державного університету ім. І. Франка, там також захистила дисертацію і викладає зарубіжну літературу. Авторка 5 поетичних книг: “Мандри у пошуках дому” (Львів, 1997), “Сліди на піску” (Київ, 1997), “Обличчя поза світлиною” (Київ, 2005), “Співіснування” (2013), “Доросла” (2017). В 2018 р. вийшла також її поетична збірка „Wakacje nad Letą” в перекладі Богдана Задури, а нещодавно з’явився том оповідань “Ktokolwiek tylko nie ja” (2021), сфокусованих на проблемах жінок. Авторка чотирьох книжок для дітей – з  яких дві “Марко мандрує довкола світу” і “Важко бути найменшим” (2003), перекладено 15-ма мовами. Перекладала, зокрема, вірші Віслави Шимборської, Богдана Задури і Казімєжа Вєжинського, а також прозу Ярослава Івашкевича,  Станіслава Лема і Данути Моствін. Її вірші неодноразово публікувалися в польських літературних журналах, а також входили до багатьох антології, зокрема, “Pociąg do poezji” (2011; перекл.  Богдан Задура), “Węzły, sukienki, żagle. Nowa poezja, ojczyzna i dziewczyna” (2013; перекл. Артур Фриз), “Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy” (2013; перекл. Анета Камінська). В 2003 р. була стипендіаткою програми «Gaude Polonia» міністра культури Польщі і під опікою  публіцистки  і феміністки Кінги Дунін познайомилась з середовищем фонду OŚKа, брала участь в різних польських проєктах для жінок,  зокрема, в ініціативі „Babiniec literacki” і  дискусії „Революція жінок” (Клементина Суханов в розмові  з  Галиною Крук, Маурін Фрілі, Катею Петровською) під час фестивалю „Odnalezione w tłumaczeniu (Ґданськ, 2019).  

Hałyna Kruk
Галина Крук

Данута Вавровська

адвокатка і активістка, членкиня Групи з питань жінок при Вищій Адвокатській Раді та Групи з питань жінок при Маршалку Поморського воєводства; від 2018 р. – членкиня Ради Поморського Воєводського Сеймику. Очільниця товариства «Жіночий Слупськ» і членкиня програмної ради «Конгресу Жінок» у Варшаві. Лауреатка премії «Кришталеве Серце Юридичного Радника» у 2018 р., яку присуджує Крайова Рада Юрисконсультів у Варшаві за діяльність pro bono, а також почесної відзнаки «За заслуги в справі захисту прав людини», яку в жовтні 2020 р. присудив Омбудсмен Адам Боднар. Авторка та ініціаторка загальнопольської акції «Аліменти – це не презенти», в межах якої було змінено частину приписів, що дозволили на ефективніше стягнення аліментів.

Організаторка «чорних протестів» у Слупську в межах Загальнопольського страйку жінок, а також співорганізаторка т. зв. «ланцюгів Світла» в Слупську. Ініціаторка підвищення рівня правової свідомості серед молоді, зокрема через освітні проєкти у межах Конституційного тижня в Слупському регіоні, який організувало Товариство проф. З. Холди, а також завдяки участі в проєкті «Адвокати на Вудстоку».

Данута Вавровська

Катажина Любінецька-Ружило

журналістка, викладачка, віцеуповноважена загальнопольського Конгресу Жінок у Вроцлаві, учасниця товариства «Нижньосілезький Конгрес Жінок», членкиня Вроцлавської Ради Жінок при міському голові Вроцлава, поборниця повної рівноправності жінок і чоловіків.

Упродовж 22 років була журналісткою і редакторкою видання «Gazeta Wyborcza» у Вроцлаві. Писала, зокрема, про культуру, громадські справи, економіку, висвітлювала судові процеси. Упродовж 2012-2019 рр. працювала в Маршалковському уряді Нижньосілезького воєводства. Очолювала відділ інформації і промоції Унійних фондів. Належала до Управлінської групи з питань інформації і промоції Унійних фондів при Міністерстві інфраструктури і розвитку, а також була членкинею Управлінської групи з питань реалізації принципу рівності шансів жінок і чоловіків у Європейських фондах при Міністерстві інвестицій і розвитку. Була також координаторкою з питань рівного ставлення при маршалку Нижньосілезького воєводства, де, зокрема, домоглася, аби маршалок Нижньої Сілезії, як перший маршалок в Польщі, підписав і впровадив Карту різнорідності. Останніми роками допомагала в організації вроцлавських Страйків жінок і продемократичних маніфестацій. Зараз викладає в Інтитуті журналістики і соціальної комунікації у Вроцлавському університеті.